Charakter linii i form przesądzałby o statycznym czy dynamicznym charakterze formy. Wartość estetyczną i charakter linii wiąże Llpps z możliwością wyznaczenia przez nią ruchu mechanicznego. Tymczasem różnorodność przebiegów linii, po których może odbywać się ruch mechaniczny, jest w zasadzie prawie nieograniczona. Toteż interpretacje Lippsa są w, istocie rzeczy raczej dowolne. Np. linię wertykalną charakteryzuje Lipps jako podnoszącą się wbrew sile ciężkości i stwierdza ponadto, że w architekturze porządków kolumnowych obserwujemy ruch ku górze^ . Jeżeli nawet tego rodzaju sugestie występują przy obserwacji architektury porządków kolumnowych, to w żadnym razie nie mogą one być tłumaczone samą tylko możliwością dokonywania się ruchu w tym kierunku, gdyż może on odbywać się także w kierunku przeciwnym. O charakterze formy przestrzennej mającej realne wymiary i ciężar nie decydują jej „elementarne części”: linie o określonych kierunkach i płaskie, abstrakcyjne figury geometryczne, ale przeciwnie, właśnie te elementy zawdzięczają formie swój charakter.
